Saba rüzgarı ve Yusuf’un gömleği

Az önce çok güzel bir yazı okudum. Yazıda bahsedildiği gibi gerçekten aşura günlerinde ılık meltem rüzgarları (yada saba rüzgarı) esiyordu..

Gök yüzü Mekke, Medine tavanı gibi aşağıya bize yaklaşmış; sanki bulutlara elimiz değecek yada bulutlar aralanıp da; hani sekarat-ı mevt zamanı kalkacak olan perdeler misali bize aynel yakiyn sahnesinden hakikatler sunacak gibiydi.

Mürşid (ks) gözüyle kainata bakmak nasıl bir duygudur. Hem ağır bir mes'uliyet hemde tarifi imkansız sırlar dünyası..

Ağır mes'uliyet evet, Gavs-ı Sani kuddise sirruh hazretleri nasılda genç yaşlarında bembeyaz nur oldular. Ya mahdumları Seyyid Saki Efendi..aman Allah'ım bembeyaz oldu..Nur içinde nur..
Oysa kendisini yıllar önce Avusturya, Viyana'da görmek nasip olmuştu..Daha yakın tarihlerde Almanya'da..Ve en son Menzil'de gördüğümde ''Hud suresi bizi yaşlandırdı'' hadis mealine mukabil, halifelik de Seyyid Saki Efendi'yi yaşlandırmıştı, zahir gözlere..

Her an nefs murakabesi ve mücahedesi ile bir ömür..Gavs-ı Sani- kuddise sirruh- hazretlerimizin yükünü ise idrakten aciziz.

Saba rüzgarı bizlere de O'ndan (ks) Onlardan kokular getir, o kokuları duyacak burnu (gönlü) bizlere nasip eyle ey lütf-u keremi sonsuz olan Allah'ım (cc).

Sevgilinin konağının havası, bizim için ab-ı hayattır.
Ey saba, Gavsımın toprağından bana bir hoş rüzgar getir.

Burada makale iktibas etmeyi düşünmüyorum ama Mustafa Özcan bey'in mezkur yazısı saklanacak kıymette olduğu için aşağıya alıyorum:

Saba rüzgarı ve Yusuf’un gömleği / Mustafa Özcan - Vakit


Peygamberler hem beşir hem de nezirdirler. Yani hem müjdelerler hem de uyarırlar. Allah’ın insanlardan başka diğer mahlukatı arasında da müjdeci ve korkutucu ayetleri ve askerleri vardır. Bunlara hayır ve şer güçleri demek de mümkündür. Sözgelimi, Yakup’a (Aleyhisselam) Yusuf’un kokusunu getiren bad-ı Saba olmuştur. Dolayısıyla rüzgar bulutları gibi bad-ı Saba da yeryüzüne müjde ile gelir. Cebrail ve Azrail aleyhisselam gibi. Bir de yakıcı ve kavurucu çöl sıcakları ve Hamsun rüzgarları vardır. Peygamberimiz helak olmuş bir kavmin ikamet yerinden geçerken hızlanırmış. Hamsun rüzgarlarına maruz kalan insanlar ya yerlerini değiştirirler ya da önlem alarak bu rüzgarlarla temastan kaçınırlar. Dolayısıyla müjdeci rüzgarlar olduğu gibi uyarıcı ve kahredici rüzgarlar dahi vardır. Ad’ı helak eden sumum veya yakıcı, kavurucu ve zehirli rüzgarlardan olan ‘sarsarin atiye’ ve ‘akim’ rüzgarı bunlardan birisidir. Bunlara genelde Samyeli denmektedir. Samyeli, Saba rüzgarının zıddıdır. Vurduğu yerlerde helaket ve felaket izleri bırakır gider. Buna mukabil, meltem tarzı ılık rüzgarlar da tam tersidir. Aşura gününde yaşadığımız latif hava latif isminin gönderdiği havalardan biri olmalı. Dışarıdan gelen bu latif rüzgarlar insanın içini ılık ılık ediyor. ‘Eyyamu nahisat’ yani bir şekilde ceza suretiyle gelen günler olduğu gibi eşref saati denilen saatler de vardır. Eşref bölgeler de elbette ki vardır. Aksi takdirde, Mekke, Medine ve Kudüs’ün diğer bölgelerden bir farkı kalmazdı. Peygamber Aleyhisselam da yaşadığı toprakları çok sevmiş ve onlara büyük bir sevgi bağıyla bağlanmıştır. Mekke’den çıkarken ‘kavmim beni çıkarmasaydı seni asla terk etmezdim’ buyurmuştur. Ve yine Uhud Dağı ile ilgili ‘o bizi sever, biz de onu severiz’ buyurmuşlardır. Hazreti Bilal, Mekke’nin kokusuna hasret gitmiş ve Saba rüzgarından oranın gülünü gülistanını taşımasını istemiştir. Elbette Kur’an’da zikrediliği gibi Zakkum ağacı olduğu gibi Tuba ağacı ve yeryüzünde onların misalleri ve timsalleri de vardır. Bunlardan birisi Yahudilerin ağacı olan Gargad’dır. Zeytin ve incir ve hurma Müslüman ağaçlarından olduğu gibi Gargad da Yahudilerin ağacıdır. Sarmaşık nasıl Masonların sembolü ise Gargad da hadis diliyle Yahudilerin sembolü olmuştur.
•
Saba rüzgarıyla karşılaştığım ilk kitaplardan birisi Hafız Divanı olmuştur. Hafız Divanı da Saba rüzgarı gibi hoş kokulu bir kitaptır. Hafız rintlik meşrebinin piridir. Saba ile alakalı bir kıtasında şöyle söyler:
Sevgilinin konağının havası, bizim için ab-ı hayattır.
Ey saba, Şirazımın toprağından bana bir hoş rüzgar getir.
Hazreti Yakup da onca hasretten sonra Saba’dan Yusuf’un kokusunu getirmesini dilemiştir. Saba rüzgarı ile İbrahim (A.S.) gömleği kardeş olarak Yusuf’un kokusunu getirmişlerdir. Yusuf Suresinde anlatıldığı gibi, Yakup Aleyhisselam ‘İnni leecidu rihe Yusufe’ buyuruyor. Yusuf’un rüzgarını ve kokusunu hissettiğini söylüyor. Celaleyn tefsirine göre, bu rüzgar birkaç günlük mesafeden Yusuf’un misk-i amber kokusunu taşıyan Saba rüzgarıdır. Yakup Aleyhisselam, Saba rüzgarıyla fısıldaşmasını istihza ve alay olma korkusundan dolayı doğrudan çocuklarına söyleyemiyor. Çocukları ise ‘biz seni eski kuruntuların içinde görüyoruz’ derler. ‘inneke fi dalalike’l kadim’ ifadesinden şunu anlamak mümkün. Seni hâlâ eski iyimserlik hastalığı içinde görüyoruz. Lakin iyimserliğin gerçeğe dönüştüğü an da çok geçmeden geliyor. Rüzgarı, Hazreti Yusuf’un gömleği takip ediyor ve gömlek gelince hakikat zuhur ediyor. Önce müjdeci saba rüzgarı geliyor. Sanki Aşura saba rüzgarının tulu ettiği bir an gibiydi. Ardından da Hazreti Yusuf’un gömleği teşrif ediyor. Bazı müfessirlere göre bu gömlek aslında Hazreti İbrahim’in Nemrut’un ateşinden kurtulduğu sırada üzerinde olan gömleğidir ve işte bad-ı Sabadan sonra müjdenin hakikati olan gömlek de geliyor. Bu gömlek, akabindeki Harun ve Musa Aleyhisselam’nı Ahit Sandığına benzer. Gömlekle birlikte hakikatin anlaşılmasıyla daha önce Yakup Aleyhisselam’ın iyimserliğiyle alay eden çocukları önce tevbe ediyorlar ve ardından rüyada olduğu gibi Mısır’da Yusuf’un ayaklarına kapanıyorlar. Hazreti Peygamber de yeniden Mekke’ye kavuştuğunda Yusuf-u sıddikin sünnetiyle amel ediyor ve ‘la tesribe aleykümü’l yevm’ buyuruyor. Size bugün kınama yoktur diyor ve hepsini ‘talik’ yani serbest ilan ediyor. Ardından Al-i Yakup tasını tarağını toplayıp Kenan diyarından Mısır’a göç ediyorlar. Böylece Kenanlı Yusuf’un en güzel kıssası mutluluk burcuna giriyor. Aşura’nın getirdiği badu Saba müjdesinin ardından yılbaşının da Yusuf’un gömleğini getirmesini; böylece iyimserliğin gerçeğe dönüşmesini niyaz ediyor. Yusuf ile Yakup’u buluşturan Saba rüzgarı inşallah 2010’da da ayrılan gönülleri ve sineleri yeniden buluşturan vuslat yılına dönüşür. Vema zalike alallahi biaziz...

süresi belli olmayan ayrılık

Uzunca bir süredir netle alakam kalmadı ve sanırım bu daha sürecek..
Zamansızlık diyelim buna..
Bu sebeple yorum falan gelirde yayınlanmazsa şimdiden affola.
Dualar eder, dualar beklerim..

Rabıta ve Tevessül üzerine..

Şeyh Seyyid Muhammed Raşid el-Hüseyni kuddise sirruh hazretlerinin, Rabıta ve Tevessül Hakkındaki Görüşleri:

Seyda Hazretleri’ne bir gün ''Efendim, rabıta, tevessül ve himmet konularında bize sohbet eder misiniz?” diye sorulduğunda mübarek şöyle buyurmuştur:

''Tarikat-ı Nakşibendî’de mürşid rabıtası çok önemlidir. Çünkü müride en fazla fayda veren şeyh rabıtasıdır. Bir mürid şeyhinin ruhaniyetini manevî tasarruf ve yardımını her an yanında düşünmelidir. Hatta her attığı adımda şeyhinin ayak izlerine bastığını düşünerek onda (onun halinde) fani olmaya bakmalıdır. Çünkü insan şeyhine rabıta yapa yapa onun manevî tasarrufatı altına girer ve ondan istifade eder.

Müridin mürşidinden istifadesi iki şekilde olur: Birincisi, zahiren ondan şeriatı öğrenmek,. İkincisi, batınen şeyhin feyzinden istifade etmek.

Birincisinde her Müslüman, Müslümanca yaşaması için gerekli olan ilimleri öğrenmektedir. İkincisinde ise yine herkese farz-ı ayn olan ilahî muhabbeti tahsil, ihlasa ulaşma, ahlâk-ı hamideyi elde etme, kin, haset, ucub gibi çirkin sıfatlardan kurtulma gibi nimetleri elde etmektedir. Bu ilimlerin öğrenimi ve uygulanması ekseriya bir manevî tedavi neticesinde vukua gelir. Bu feyiz ve nisbet, kalblere tasarruf eden Cenab-ı Hakk tarafından verilir. Allah kime murad ederse Sadat-ı Kiram o tarafa yönelir ve o kimseye nasibini ulaştırır.

Bu işte herşey, şeyhin isteği ile değildir. Öyle olsaydı Gavs- Hizanî (k.s.) manevî emaneti (hilafeti) Seyda-ı Taği’ye değil, kendi çocuklarına verirdi.

Sadatın nisbeti, Peygamber Aleyhisselamın ümmeti için verilmiş bir rahmet, bereket ve hidayettir.

Geçmiş meşayih aynı usul ve meşreb üzere olmayıp, değişik şekillerde terbiye, ta’lim ve irşad içindeydiler. Mesela, Gavs-ı Hizani kendisi zahirî ilmi Molla Camî’ye kadar okumuştu. Ama Halid-i Ölekî (k.s.) gibi zamanın büyük bir alimi, onun yanında seyr-u sülukunu tamamlıyordu.

Gavs- Hizanî (k.s.) çok az konuşurdu fakat, müridlerinde aşırı bir muhabbet ve cezbe vardı. İrşad ve vaazda en önemli olan; va’z eden kimsenin manevî durumudur. Seyru sülukunu tamamlamış bir kimsenin irşadı farklı olur. Sâdatların hâli başkadır. Bir gün Hazret (k.s.) sevdiği bir hocaya şöyle demiştir: ''Hoca! Şu karşıdaki ağaçlara bak; içinde kalem gibi doğru olanlar da var, eğri büğrü olanlar da var. Sadatlar, kalem gibi düzgün ağaca benzer, sen onlardan istifade etmeye bak.”

Bir ayet-i kerimede ''Sadıklarla beraber olun'' buyurulmuştur. Bu ayeti kerimenin tefsirinde birçok ulema rabıtaya işaret olduğunu söylemiştir.

Elimize kuvvetli bir mıknatıs alsak etrafımdaki küçük metal parçalarını kendisine çektiğini görürüz. İşte insanın durumu da böyledir. İlmen ve aklen kuvvetli olan kişiler etrafındaki insanları etkilerler.

Mürşidler kuvvetli imanlarından ve ilâhî tasarruflarından dolayı müridlerinin kalplerini dünya sevgisi ve malayani şeylerden temizleyip Allah’a bağlarlar. Bu da tevbe-i nasuh ile meydana gelir. Tevbe-i nasuh insanın sıfatını değiştirir. Sıfatın değişmesi demek, haram fiilleri, çirkin sıfatları terkederek İslâm’ın meşru dairesine girmek yani sırat-ı mustakim üzere yaşamaktır.

Bazı sadatlar demişler ki: ''Bizim görevimiz çözüp bağlamaktır.''

Kendilerine: ''Siz neyi çözüp bağlarsınız?'' diye sorulduğu zaman "Biz, bize tabi olanların kalplerinden dünya muhabbetini çözüp Allah ve ahiret sevgisine bağlarız" demişlerdir.

Rabıta manevî bir hattır, müridi, mürşidine ve geçmiş sadatlarına bağlar.

Rabıtaya sımsıkı sarılıp devam ettiriniz. İslâmî hizmetleri bırakmayınız.! Virdlerinize devam ediniz. Sülukunuzu ilerletiniz. Letaiflerin aslî makamlarına ulaşmasına gayret ediniz. O zaman göreceksiniz ki Allah’ın izniyle Peygamber Efendilerimiz manen size yardım ediyor, geçmiş sadatlar tasarrufta bulunuyor.

Bu nimetleri dünyada iken kazanmak isterseniz, tarikat-ı aliyye’nin edeblerine uyunuz; o zaman halk içinde Hakk ile beraber olma sırrı tecelli eder, imanınız taklitten tahkike yükselir. İlme’l yakin ise ayne’l yakin, ayne’l yakin ise hakke’l yakin olur. Bunların hepsi tarikatin temin ettiği nimetlerdir.

Allah dostları hakkında ayet-i kerimede şöyle buyurulmuştur: "Biliniz ki Allah’ın velileri için hiçbir korku yoktur ve onlar mahzun da olmazlar."

Bu nimete ermek ancak dünyada amel-i salih yapmakla olur. Amel-i salih sahipleri için ahiret alemi ne kadar kolay ve ne kadar güzeldir. Ameli olmayanların vay haline. Akıllı kişiler, bir nefesini dahi gafletle geçirmeyen kimselerdir. Siz akıllı kimselerden olun."

Bir gün Seyda (k.s.) Hazretleri’ne "Efendim! Namazda, virtte, hatmede rabıta olur mu? Olursa nasıl yapılmalıdır? diye sorulduğunda şöyle cevap vermişlerdir: " Namazda rabıta hususunda bazı sadatlar değişik sözler söylemişlerdir. Sonra cahiller onu ifrata götürüyor. Sizler, namaza başlamadan önce rabıta yapınız. Böyle olursa namaza huşu içinde başlanır.

Cenab-ı Hakk, her müridinin yanında mürşidinin bir ruhaniyetini halkeder (Onun ruhunun nuraniyeti mürid üzerine akseder). Bu yolla mürşid, kalbe tasarruf eder. Bu, Cenab-ı Hakk’ın bir ikramıdır; herşeyi halkeden O’dur. Bu halin vakıada örnekleri çoktur. Nitekim bazı müridlerin kötülüğe meyil durumunda, bazen mürşidi temessül ederek, bazen rüyada, bazen de manevî bir halle onu sakındırdığı vakidir. Bu işleri hakikatte yaptıran Allah’tır. Tarafından bir rahmet olarak mürşidi bu işe vesile kılmıştır.

Virtte rabıtaya gelince; sadatlara okunan fatiha bir hediyedir. Hediye karşılıksız olmaz. Bu sayede silsiledeki meşayih sizleri tanır. Böylece hatme ve teveccühte sadatlarla baraber olursunuz. Hatmeleri kaçırmayın; teveccüh, ilahî muhabbeti getirir.Bir mürid, zikir çekerken fatihalardan sonra biraz rabıta yapar sonra zikrine başlarsa çok fayda görür. Zikir çekerken huşu ve edebinizi kontrol ediniz.

İnsana en çok fayda veren bir şey de ölüm rabıtasıdır. Ölüm rabıtası tul-i emeli yıkar, ihlas ve yakîni doğurur.Hazret (k.s.), her gün yakınlarından ahirete gidenlerin isimlerini zikrederek "sıra bize geldi" derdi.

Rabıta, nefse karşı en büyük ilaçtır. Rabıta kuvvetlendikçe insan, nefsin hile ve azgınlıklarından kurtulur.

Rabıtaya devam ediniz.İnsan kendini mahlukatın en aşağısı olarak görmelidir. Köprü gibi olmalıdır. Üzerinden herkes geçse o görevini yapmalıdır. Nakşibendi nisbeti, nefsini terbiye eden, ihlas ve teslimiyet sahibi kimselerin üzerine gelir. Evrad-ı nakşibendiyeden maksad nefsi ıslahtır. Şeytanın helakı, kendini üstün görmesindendir. Cenab-ı Rabbu’l alemin bizleri nefsin şerrinden muhafaza eylesin.”

http://yakazaa.wordpress.com/category/gavs-i-sani-ks/

Hatme-i Şerif duasından bir pasaj..

-Mecmai amalil müslümiyne kutbil faiziyne sikkatul mütekiyne vesiletil mütevekiliyne sahibissehaveti vel kerameti lil müslimiyn kesirül muhabbeti lil mütevadine sahibiş şeriati vet tarikatın Nakşibendiyeti Mevlayi ve şeyhi ve seyyidi ve senedi ve menbihi temesuki ve aleyhi itimadi ve bihi iftihari ve minhu istimdadi kurrete ayni mevlana şeyhinel kamilil mükemmil Bilvanisi Mevlana Hazreti Eşşeyh Seyyid Abdülbaki'l Hüseynil Buhari (kuddise sirruh ve ila ruh)

''Müslümanların emellerini (maksatlarını) kendisinde toplayan, kurtulmuş olanların kutbu, muttekilerin tutanağı, tevekkül edicilerin vesilesi, Müslümanlarda cömertlik ve keramet sahibi, mütevazilere muhabbeti çok olan, Şeriatın ve Nakşibendi tarikatının sahibi, Efendim, Şeyhim, dayanağım, bağlandığım ve güvencim üzerine olan ve sebebi iftiharım, her türlü yardımı kendisinden aldığım, iki göz bebeğim, Efendimiz Şeyhi Kamil ve Mükemmil Serverimiz, Bilvanisli Hazreti Eşşeyh Esseyyid Abdulbaki el-Hüseyni’nin (Allah sırrını yüceltsin) ruhaniyetine vasıl eyle.''

Kısmet olursa hatme duasının mealinin tamamını da burada yayınlamayı düşünüyorum.

''Bir işaret bekleriz hak sahibinden

Umarız her daim, yüksek himmetinden''

Hatme duasının tamamının meali elimde, okudukça sevincim arttı.Hala anlamıyorsun ey nefsim !

Müjdelerle dopdolu bir kapının muştusu gibi hatme duası, anlayana..

''Kurtulmuş olanların Kutbu..'' Allah-u Ekber!

Onlardan bazıları (sallahu aleyhi veseelmin arkadaşları) dünyadayken cennetle müjdelendiler.

Efendimizin sallahu aleyhi veselem: ''Kardeşlerim'' buyurduğu ahir zamandaki biz ümmetine de inşallah bu kapıda ''kurtulmuşlar'' ünvanı verildi.

Bu az bir nimet midir kardeşler?

Kurtulmak, nereden, cehennemden..!

İzzet ve ikram sahibi Allah-ü Tela'nın cemali ba kemalini görememekten kurtulmak..

Mahrumluktan kurtulmak..

İmansızlıktan kurtulmak..

Cemaatsizlikten, sahipsizlikten, başsızlıktan kurtulmak..

Büyük günahlardan kurtulmak..

Şu hatme duasının yalnızca bu kısmına bir kitap yazılsa gerek..İlmi ve muhabbeti olanlar yazsın, biz fakirler okuyalım.

Bu Müslüman'da inşallah bu hatme duasının mealindeki bazı detaylar üzerinde bir kaç yazı durmak istiyorum.Yardım Allah'dan, himmet dostundan. Çünkü çok önemli müjdeleri ve incelikleri inci tanesi gibi, tesbih taneleri gibi dizi dizi, sıralıyor.

İmanı kurtarmak en büyük nimettir. Akıl, iman ve sonra Cemalullah. Aslında insan bunun için geldi ve bunun için yaşamalı. Gaye/menzil hedef yalnızca bu olmalı..

Ahh aldanıyoruz!

Ve yine ahh, anlamıyoruz..!

İstikamet üzere yaşamak için, kurtulmuşlardan olmak için o büyük hatme-i hacegan ordusunun/cemaatinin halkasında bir Kıtmir gibi, izbe bir köşeye sıkışmaya ne çok ihtiyacımız var.

Doktor hastasını muayene eder ve önemle perhizler üzerinde durur, ama hasta doktor kadar ehemmiyet vermez ilaca ve perhize. Zira hasta kendi vücudunu görüp, doktor ilmi ve gözü ile tetkik edecek tecrübeye sahip değil.

Aynen bunun gibi, kalp doktoru mürşid ve biz sevenler; kendimizdeki hastalık ve büyük tehlikeden habersiz gaflet içindeyiz.

Bu sebeple evliyanın nazarına ilişmekten, kovsalar da, kapılarında sadıklara sadık olmaktan, muhabbeti yakalamaktan başka çaremiz yok.

Allah'ım !

Devletli Gavs-ı Sani Hazretlerine uzun ömürler, sağlık ve afiyetler ihsan eyle..

O'nu (ks) başımızdan eksik eyleme ve kadrini anlamayı bizlere nasip eyle.

Bizim ömrümüzden al, O'na ver Yarabbi..

Biz bir işe yaramayız, ama Sen alemi onun avucuna koydun..yakına da erişir, uzağa da..

Şu yazıyı yazarken bile, izninle O (ks) himmet etti, yazdığım halde cümleler burada çıkmadı ve bu müslüman da anladı ki, onlar yazılmayacak ve yazmadım.

Ey büyük Allah'ım !
Bizleri bu azametli Menzil kapısında sabit kıl, nefsimize yedirme..Himmetten ve muhabbetten mahrum bırakma..

Seyyidimiz, Efendimiz, Şeyhimiz, Gözbebeğimiz kuddise sirruh Hazretlerini yakiyn gözüyle görmekten uzak eyleme.

Dostunun kalbinde bizlere de yer ver, bizim kalbimizi O'nun vesilesi ile gelen nurla kapla. Amin.

Babadan oğula mı..?

''- Ya Muhammed (sallahu aleyhi vesellem)

Ben ve Sen varız. Senden başkasını senin için yarattım''

''Allah'ım,

Sen varsın; ben yokum. Senin gayrını Zatın için bıraktım'' (Mektubat-ı İmam-ı Rabbani 320.mektup)

Kendinde varlık gören insan!

Sen bu kainatta nesin? Yerin ne, cürmün ne?

Bir sarayın içindeki eşyaların vidası, civatasısın. Hiçsin, hatta hiç bile değilsin..

Yaratan ve yarattığı Habibi var..Efendimiz sallahu aleyhi vesellem'in asıl şanı mahşer meydanında bütün peygamberler O'nun sancağı altında toplanınca belli olacak, buyurur mektubat sahibi..

Ve illa Gavs-ı Sani Hazretleri kuddise ve Menzil' ashabının da şanı, nasibi orada belli olsa gerek.

Gördüğüne bakmasını bilmeyen bir ümmet, Allah'ın müjdeleri, ikazlarını, remzlerini idrakten yoksul bir insanlık.

Yukarıdaki hitaplar sende nasıl bir duygu oluşturdu?

Allah bize merhamet etmezse, lutfeylemesse halimiz ne olur. En sevgili olana (sav) ümmet eylemesi, iman nimetini bahşetmesi ve ''takviye olarak'' Menzil diyarının ashabı eylemesi az şey midir? Şükrünü ödemeye aciz bırakan, Alemlerin Rabbi'nin şanı ne kadar yücedir.

Nasipsiz ağız konuşuyor : Babadan oğula diye..!

Heyhat bu ağız İmam Rabbani (ks) yada Hz.Mevlana (ks), yada Hz.İbrahim(as) , Hz.Musa (as)ilah..zamanında yaşasaydı aynı nefsin zebunu olacak ve diyecekti :

''İmam Rabbani oğlu Muhammed Ma'sum'a (binlerce kez haşa) iltimas geçti!

Diğerlerini sen kıyasla Hz.Musa (as) Hz. Harun kardeşler. Hz.İbrahim ve oğlu iki azim peygamber..Örnekler pekçok..

Allah'ın (cc) verdiğine kim engel olabilir.Hidayet sahibi, dilediği yerden dilediği kadar peygamber ve veli seçmeye de kadirdir.

''Babadan oğula..'' diye yaftalamak, -haşa- Allah'a itirazdır ve diyeni helake götürecek kadar ağır bir bühtandır. Cahilane söylenmişse belki cahilin affı vardır amma alim postundakinin maazallah imansız gitmesine dahi sebeptir!

Bizden söylemesi.

O(ks) bu ümmete emanet, bu ümmet O'na (ks)..

Asırlardır Kerbala der yas tutar bu ümmet..

Kainatın övüncünün -sallahü aleyhi vesellem- yadigarına, gözbebeklerine, ''reyhanı'' torunlarına sahip çıkamadı bu ümmet..!

Koruyamadı bu ümmet ''cennet gençlerinin efendisi'' seyyidleri..

Allahrasulünün -sallahü aleyhi vesellem- kanı, soyu, torunları, ehl-i beytini..

Bu yüzden seyyidlere karşı hep boynumuz bükük ve mahçubuz.

Bu yüzden ve -sallahü aleyhi vesellem- Efendimiz'e olan sevgimiz ve vefa adına seyyidlere hürmet ve bağlılıkta kusur etmemelidir.

Nasıl ki, İmam Azam (rha) Efendimiz ders okuturken, yanlarından oyun oynarken geçen her seyyid çocuk için hemen yerlerinden ayağa kalkar, edep tutmuşlarsa; bizim de ilk ödevimiz hem seyyid, hem kamil mürşid olan Gavs-ı Sani kuddise sirruh Hazretlerine sahip çıkmamız (kendimizce) şu zamanın ilk meselesi ve işidir.

Bunda sayısız menfaati olan biziz. O (ks) bize en önemli davamız, biricik davamız ''iman kurtarma'' meselesinde zaten sahip çıkmakla kalmıyorlar, büyük günahlarla aramıza-niyet ve ihlasımızca- duvar oluyor, korunma sebebimiz oluyorlar.Yani cismen kendisine ve seyyidlere sahip çıkan biz, manen bize sahip çıkan duacılarımız, klavuzumuz onlar.

Bediüzzaman Hz.(rha): Ahir zamanda milyonlar seyyidler cemaati, Hz.Mehdi (as)'ın öncü ordusunu hazırlayacak, buyurduğu bu azim topluluk; ehl-i sünnet sevadı azamı içinde bir sevadı azimdir.

İyi anlamak, ciddi ve kararlı olmak, bu ''sağlam ve kopmaz kulpa'' iyi yapışmak borcunda olmak, yalnızca bize kazandırır.

Biz gitsek de, gitmesek de; O (ks) ''hayatını, namazını, ölümünü Alemlerin Rabbi için'' zaten ikame edecektir. Bizler hakikatin/imanın şahidleri olarak; ''o gün rehberlerimizle, peşinden gittiklerimizle haşrolacağımız'' şuuru ile Menzil'e ne kadar çok gitsek, az olacaktır.

Oraya gidiş, imanı tecdid etmektir. Her asırda müceddid gelmesi gibi, her gidişte yeniden yenileniriz.

Feda olsun o ehl-i beyte en iyi binekler, meskenler..Elin adamı son model arabalara binerken, Hz.Hasan ve Hz.Hüseyin (ra) Efendilerimize sahip çıkamamanın, taksiratını bu şekilde affettirmeli değil miyiz?

Yarın -sallahü aleyhi vesellem- bize sormaz mı, zamanınızda yaşayan ehl-i beytime bağlılığınız nasıldı diye!

Kıyl-u kaal imiş ilim..Herkes pekçok şey biliyor ama, an-la-mı-yo-ruz..

''Anlayan'' orada, yaşıyor.

Sen evliya kabri dolaş dur, şu efendi bu efendi dolan dur; nefsini gezdir, ömür sermayeni az değerli olana tüket dur.Sanduka seyredeceğine, gerçeğini seyredip anlamaya baksana ey nefsim!

Kişi böyle sevdiğiyle beraber olacak.Muhabbetli sofi, şeyhini yanına çeker buyurmuştu Muhiddini Arabi (ks) Hazretleri.

Evet bir akşam yattım yatağa, sağıma dönüp Sultanı düşünürken, bir el, sol omuzumu kavradı ve beni usulca salladı. Döndüm baktım, O (ks)..

Adıyaman'a 2bin km.uzaklıktaydım ama ''Gören gözü, tutan eli olurum.O el, uzağa da, yakına da erişir''(kutsi hadisten)

Erişmişti, karşımda gayet net, bana dişleri gözükecek kadar tebessüm ediyorlardı.

Ben muhabbetli değildim (zayıf olduğumdan), ikram edilmişti; haketmediğim bu lütufla sarhoş olmuştum yıllar önce..

Anam babam sana feda olsun ya seyyidAllah.

cemaatte rahmet vardır

Şu zamanda talip/mürid/mürid adayı yada benim gibi sevem/muhib; sık sık, bir-kaç ayda bir Menzil'e gitmek ''zorundadır'.

Ve şu zamanda sofi (diyelim de olalım inşallah) mutlaka haftada en az 4-5 kez sofilerle biraraya gelecek başta hatme olmak üzere, birlikte okumalar yapacak.

Hiçbir şey yapamasa 2-3 sofi birbirlerine ailece misafirliğe gidecek. Gitmişken hatme..

Birlikte hemhal olurken her sofi, meclise kalbindeki muhabbetten oratda duran bardağa döker.Diyelim 10 sofi, adam başı 200 gr muhabbet şerbeti döktü..Yalnızken bu ateşlemez ama 200 çarpı 10 = 2 kilo muhabbet eder.

Böyle gramajlı gıda gibi anlattım ama evet bu bir gıda..Ruhun gıdası, kalbin ihtiyacı..

Yalnızlık sofiyi öldüren, cemaate devam etmeyiş sofiyi bitiren en büyük tuzaktır.

Bahaneleri çok bulur nefs..İşte felanca sofi, felanca vekil...

Hayır, sen GüL'e talipsin!

Gül'ün (ks) kokusuna meftunsun..

O zaman varsın sofi dikeni sana (nefsine) batsın..!

Katlanacaksın ol Sultan'ın (kuddise sirruh) bağlılarına.İçlerinde alimi, abidi, evliyası da gizlidir..Cahili, hamı, olmamışıda..

Cahillere Gavs Hazretlerinin bize katlandığı gibi katlanıp, ''iki dudak arasına sahip olan..'' kurtulmuş buyruğu gibi ''susacaksın''.

Ve sofi her duyduğunu cemaate söylemeyecek..(Ki, kişiye günah olarak yeter, hadis meali)

Ne komik şeyler duyuyoruz ve ne büyük vebal..Adam adı sofi, resmen iftira atıyor kapıya.(Ahmak dost, akıllı düşman /Hz. Ali (ra)

Velhasıl sofi, Gül'e gidecek, kuddise sirruh..Birkaç ayda bir..En geç 6 ay..(Bilmiyorum tabi Menzil'in emri tam olarak nedir)

Sanırım en az 6 ayda bir gelinecek deniliyor. sonuçta Adıyaman'a gidemezsen, Hazret (ks) Afyon'a, olmadı İstanbul'a teşrif ediyorlar..Yani, bahane bırakmıyorlar..Maddi olarak, iş, izin gibi mazeretlere mahal kalmıyor.

Tasavvuf -hele de zamanımızda- görsellik, görmek, mutabaattır.

Nasıl namaz kılar, nasıl dua eder, nasıl hayatı ibadet bir insan-ı kamildir, Gavs Hazretleri, bunlar gözlemlenecek ve gönle nakşedilecek. Muhabbet rabıtasına kapı açılacak. (Bu da ayrı bir başlık )

Uzun lafın kısası, sık sık gidilecek..Şehirde/ilçede köyde, mahallede vakıflarda, evlerde hatme ve sohbete iştirak edilecek.

Yoksa bağ gevşer, şeytan kalbi istila eder de haberimiz olmaz.

Özleyeceğiz..

Sevgili Durusn Ali Erzincanlı şiirlerini ve ilahiler dinleyeceğiz, müzik dinlemek yerine.

''Gece yıldızlarını serince göğe, seni görmek için uyumalıyım'' dinleyerek yatağa uzanacağız.

Hasretten yanmanın yolu, kapıya bağlılığı canlı tutmanın ilk basamağı budur.

Menzil'in abdesthanesinde sıra beklerken nefse verilen eziyeti bile özleyeceğiz.

Gavs Hazretleri (ks) bir dağı başında tek kişilik bir cemaattir. Cemaatte rahmet vardır, hadisine bir de böyle bakalım..

Tepeye tırmanırken, sola kıvrım Nemrud puthanesine gider..!

Sağa devam eden ''sağcılar..o ne sağcılar/ ayet meali) Menzil-i maksuda erişir Gavs Hazretlerinin, şevkatli, merhametli ve cemalli/celalli vecdinde temizlenir.

Anam babam sana feda olsun Ey Allahın Seyyidi, Efendim..

Anam babam sana feda olsun Ya SeyyidAllah diyebilmek..

Cezbe ve muhabbet, rabıtaya bağlı olarak seveni (muhib) öyle bir noktaya getirir/getirmelidir ki; "Fedâke ebî ve ümmî ya Rasulallah" diyen sahabe ile aynı zaman dilimini, günümüz insanına yaşatarak: ''Anam,babam sana feda olsun ya seyyidallah'' makamını yaşatsın.

Girizgah yapmadan konuya girdim. Çok insan derki : ''Ah ne olaydı Allahresulü (sav) zamanında yaşayıp ben de "Fedâke ebî ve ümmî ya Rasulallah" diyebilseydim. Oysa müjdeciler, gavs ve veli kullardan yeryüzü hiçbir zaman eksik kalmayacaktır.Bunun sahih hadisler ve büyükler bize haber veriyor.

Bu durumda, Rasülün (sav) varisi evliyadan haberdar olup da, bir kez olsun, O'nun (ks) için Veysel Karani (ks) hz.leri gibi yollar kat edip; O veli kulun pak elini öpüp, duasını almaya erinenler, Rasulullah zamanında da olsalar-belki- çok şey değişmeyecek..Salabe olmak yada Salihler halkasında, nurun hakkını verme çabasında, zamanın kamil velisine bey'at ederek; hem cahiliyye ölümü tehlikesini bertaraf etmek gibi uhrevi bir kazanç, hem de sadakat ve vefa adına, Rasülün (sav) emanetini göz bebeği gibi baş tacı yapmak..

Hem O'nun (sav) torunu/soyu olması hasbiyle ve dahi Allah (cc) dostu kamil mürşid ve Gavs olması sebebiyle, o yollara düşmek için ne çok sebebimiz var.

Biz O'na (ks) himmetine ve yardımına/nazarına hep muhtaç, O (ks) ise merhametiyle bizim için 24 saat duada ve tevbede..Allahu Ekber.Bu 24 saat de yazılmalı..İnşallah.

Kısa yazıyorum yine.Arife tarif gerekmez kısa olsun yine yazı. Bu yazılar ana başlıklar gibi serpişsin buraya.Aslında ilk yazı ve bu yazı etrafında inşallah daha yazmak gerekir. Allah diler ve dostunun himmetini nasip ederse, inşallah diyelim.

Başlarken..

Bismillahirrahmanirrahim

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah Teala'ya; selat-ü selam Efendimiz sallahü aleyhi vesellem Hazretlerine, al ve ashabına; dua ve ta'zimler; bu kutlu halkanın yaşamış ve yaşamakta olan evliyasına olsun..

Nefs; sinsi avazları, vesvese ile, insanları iğdiş ederken; Allah Teala, insanlara ''müjdeciler'' (hadis) olarak ''yaşayan iman''ın temsilcileri evliyası ile rahmetinin tecellisini muştularken; duramazdım..!

Evet, duramadım ve O'ndan ne biliyor, ne öğrendiysem buraya dökmeliydim..
Resimlerini burada biriktirmeli, onlara rüyalarımı, yaşadıklarımı/yaşananları ekleyerek; ne zaman kendimde bozulma emraresi/gevşeme görsem; bu durakta, Menzil'e gidemediğim zaman teselli olmalı, hasret gidermeliydim.

Ve tabi bir şekilde yolu buraya düşen muhiplerin, sofilerin yaşadıklarını da burada inşallah okuruz; yazarlarsa!
Bu blog bu gaye ile oluşturuldu. Nasılsa beni hiç kimse tanımıyor ve tanımayacak..Böylelikle riya tehlikesi, ucup belası aza indirgenmiş olacak.

O'ndan (ks) bahsedecek kadar aslında O'nu (ks) ne çok tanıyor, ne de nasibi geniş bazı insanlar gibi yakın çevresinde yaşıyorum..Ama olsun, dedim ya; gönül yangını çoğalsın diye, Hz.İbrahim (as) yangınına (tersinden) odun toplamak gaye..Karınca misali yani.

Oraya gidenler orada kalmak, dönmek istemiyorlar..3 gün kalış izni var..Olmasa izdihamdam adım atılmaz. Oysa şöhret isteyen biri sınırlama getirmez, isteyen istediği kadar kalırdı. Buna dikkat!
3 gün kalış izninde birçok hikmetler var..Bir ara döneriz bu konuya inşallah.Bu ilk yazılmış malaesef acele yazılmış bir yazı.Çünkü az önce blog oluşturuldu ve mutfak çalışması yapmam gerekiyor..Belki sonra yazıyı yayınlandığı halde tekrar gözden geçirip, güncelleriz.
Şimdilik bu kadar..